247
ما نباید همیشه بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» (1)؛ البته این برای برخی از مجاهدان است، آن مجاهد نستوه می‌گوید من فرشته‌ای هستم که می‌آیم و دیو را بیرون می‌کنم؛ این دو طریق است، دو فکر است، دو نحوه جهاد است .
ما حتماً باید منتظر باشیم و بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» یا آن فرشته به قدری قوی است که می‌آید و دیو را هم بیرون می کند؟
یک وقت است انسان به حضرت موسای کلیم (سلام الله علیه) عرض می‌کند ما وارد آن منطقه نمی‌شویم، مگر اینکه این عمالقه بیرون بروند «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ» (2) که اگر آن‌ها بیرون رفتند، ما وارد آن منطقه می‌شویم .
ما تا چه وقت بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید»؟ اگر در راه هستیم فرشته‌های قوی هم با ما هست، ما باید این دیو را بیرون کنیم .
اینکه سیدنا الاستاد با مشت گره کرده فرمود من دهان این دولت را می‌زنم» یعنی ما نمی‌گوییم «دیو چو بیرون رود فرشته در آید» بلکه فرشته ای به همراه ما هست که دیو را بیرون می‌کند.
و قرآن این قدرت را دارد، عترت طاهرین این قدرت را دارند که دیو را بیرون کنند.
ما منتظر باشیم که تمام این مشکلات حل شود تا معارف قرآنی در قلب ما جا بگیرد، این طور نیست.
درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 22 الی 23
پی نوشت ها:
1. دیوان حافظ، غزل شماره 23: «خلوت دل نیست جای صحبت اغیار / دیو چو بیرون رود فرشته در آید»
2. سوره مائده، آیه 24
کلمات کلیدی:
