247
ما نباید همیشه بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» (1)؛ البته این برای برخی از مجاهدان است، آن مجاهد نستوه می‌گوید من فرشته‌ای هستم که می‌آیم و دیو را بیرون می‌کنم؛ این دو طریق است، دو فکر است، دو نحوه جهاد است .
ما حتماً باید منتظر باشیم و بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» یا آن فرشته به قدری قوی است که می‌آید و دیو را هم بیرون می کند؟
یک وقت است انسان به حضرت موسای کلیم (سلام الله علیه) عرض می‌کند ما وارد آن منطقه نمی‌شویم، مگر اینکه این عمالقه بیرون بروند «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ» (2) که اگر آن‌ها بیرون رفتند، ما وارد آن منطقه می‌شویم ادامه مطلب... کلمات کلیدی:
246
اختصاصی به حوزه و دانشگاه که ندارد؛ یک انسان اگر بخواهد بفهمد «مشروح الصدر» شد یا نه، این قرآن در درون قلب او تابید و این قلب را باز کرد یا نه، راه آن چیست؟
وقتی ابن مسعود از وجود مبارک حضرت سؤال کرد، فرمود: علامت شرح صدر این است: «التَّجافِی عَنْ دارِ الغُرُورِ وَالْإِنابَةَ اِلی دارِ الْخُلُودِ وَالْإِسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نزول الموت» (1) این سه نشانه و علامت شرح صدر است .
یکی اینکه انسان از دار غرور تجافی کند. «تجافی»؛ یعنی جا خالی کردن و آماده برخاستن .
ببینید وقتی که میوه‌های درخت پایین افتاد، میوه‌شناس آن سالم‌ها را انتخاب می کنند، کرم‌زده‌ها را رها می‌کند. ادامه مطلب... کلمات کلیدی:
