ما الان خیال می کنیم کسی که فقیر است مبتلاست و کسی که غنی است متنعّم است.

چه اینکه خیال می کنیم کسی که بیمار است مبتلاست و کسی که سالم است مرفه است.

خیر! هم سالم مبتلا به سلامت است چه اینکه مریض مبتلاست؛ هم غنی مبتلا به غناست همانطور که فقیر مبتلا به فقر است.

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ * وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ* کَلَّا ...

توده مردم اینجورند که اگر خدا این ها را مبتلا به ثروت بکند می گویند خدا ما را گرامی داشت؛ اگر مبتلا به فقر بکند می گویند خدا به ما اهانت کرد.

کَلَّا ! نه آن اهانت است نه این اکرام؛ هر دو ابتلا و آزمون است.

این معارف اگر حل شود دیگر مسجد خالی نمی ماند یا مخصوص فقرا نمی شود. اغنیاء هم شرفشان را در همین مسجد می دانند که می آیند در مسجد معارف الهی را یک جا یاد می گیرند؛ با فقرا و محرومین یک جا زندگی می کنند ...

این مشکل جامعه بود از زمان نوح تا الان.

بشر حس گرا را این معارف باید توجیه کند که انسان به این لذائذ جهان نیازمند است برای اینکه هم بماند هم نسلش را حفظ کند؛

باید غذا بخورد تا بماند، باید نکاح داشته باشد تا نسل انسان محفوظ باشد.

این دو کار سخت است؛ یعنی تهیه غذا سخت است؛ تهیه مسکن برای همسر سخت است.

یک لذتی ذات اقدس اله به انسان داد، این به عنوان مزد کارگری است، این ها خیال می کنند خوردن برای لذت بردن است.

خب انسان مثل حیوان نیست که غذایش روی زمین آماده باشد

انسان هم مثل حیوانات نیست که جفت گیری اش آسان باشد.

این دو کار سخت است، این سختی را باید تحمّل بکند، یک مزدی به او داده و آن اینکه یک مقداری که دم دهانش را لذیذ کرده تا تحمّل بکند این کارها را، همین!

بنابراین مهمترین رهنمود قرآن این است که انسان را به انسان می شناساند که تو کی هستی؛ جهان را به انسان می شناساند، رابطه انسان و جهان را به او می شناساند.

دیگر جنگ بین فقیر و غنی رخت بر می بندد.

آن وقت اداره جامعه اینچنینی سخت نیست ... مردم را بفهم کردن سخت است و آن کار حضرت است.

حالا چه قدرتی ذات اقدس اله به آن حضرت می دهد که در روایات هست که دست الهی روی سر مردم هست که فیکمل به علومهم و عقولهم .

آن وقت الان که 7 میلیارد هستند اگر 70 میلیارد هم باشند اداره مردم بفهم سخت نیست. آن وقت این نورانیت حضرت، جهان را جهان عقل می کند.

بالاخره جهان باید میوه بدهد؛ درخت انسانیت باید میوه بدهد.

الان که اکثرهم کذا و کذا ...؛ آن روز اکثرهم عاقلونند، عالمونند، حکمایند، فقهایند، عاقلند و مانند آن.

اداره مردم عاقل سخت نیست. این معارف آن روز پیاده می شود، آن وقت جنگ فقیر و غنی هم رخت بر می بندد.

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی، رادیو قرآن، برنامه سروش هدایت، 1394/6/17

بخش دهم از جلسه یازدهم شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی:

«آثار مجالس حسینی در شناخت امراض روحی خویش»

از حضرت آیت الله جوادی آملی

(3:26)

دریافت

بخش دوازدهم از جلسه یازدهم شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی:

«مساجد و مجالس دینی عامل طهارت درون»

از حضرت آیت الله جوادی آملی

(3:26)

دریافت

این اضلاع سه گانه را هنر باید داشته باشد:
ریشه عقلانی داشته باشد،
در کارگاه خیال به‌طور دقیق مهندسی شده باشد
و خروجی او هم جمال محسوس باشد

همایش «هنر ولایی» در اردیبهشت ماه سال 1391 برگزار شد.
در این همایش که هنرمندان متعهد کشورمان نیز حضور داشتند در ابتدا پیام تصویری آیت‌ا... جوادی آملی درباره هنر و بازیگری پخش شد.
بیانات آیت‌ا... جوادی آملی از این حیث اهمیت دارد که برای اولین بار است ایشان در این باب، دیدگاه خود را به جامعه فکری کشور ارائه می‌کند.
نگاه دینی، فلسفی آقای جوادی آملی به‌عنوان یکی از علمای بزرگ تشیع، چراغ راهی است برای فعالان عرصه هنر و بازیگری.

متن کامل پیام وی را که «آوینی فیلم» منتشر کرده، در ادامه می‌خوانیم:

ادامه مطلب...

هر سال شنوندگان رادیو معارف در ایام محرم الحرام از سلسله سخنرانی‌های حضرت آیت الله جوادی آملی با هدف آشنایی بیشتر مخاطبان این رسانه دینی با نهضت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بهره مند می‌شوند که سال های 1392 و 1393 نیز برنامه با موضوع «عدالت اجتماعی در بستر حماسه حسینی» بر روی آنتن صدای فضیلت و فطرت رفت.

 در این برنامه مخاطبان در محضر حضرت آیت الله جوادی آملی، مطالبی پیرامون ماه محرم و نهضت حسینی با موضوع: تبیین عدالت اجتماعی در پرتو نهضت حضرت سید الشهدا علیه السلام، معنای عدالت اجتماعی از نظر معصومین علیهم السلام و عقل و عدل درکلام امام علی و امام حسین علیهم السلام  بیشتر آشنا می شوند.

 ویژه برنامه «برکرانه فرات» کاری از گروه معارف و ثقلین به سردبیر تهیه کنندگی مهدی میرزایی در ماه محرم از رادیو معارف تقدیم به معارف جویان و شنوندگان تشنه معارف حسینی شد:

ادامه مطلب...

هرکس مبتلا به غنا شد خیال می کند مال، معیار فخر است.

أَنَا أَکْثَرُ مِنْکَ مالاً وَ أَعَزُّ نَفَراً (1) شعار خیلی هاست.

هیچکس نمی تواند بگوید من خودم زحمت کشیدم...خیلی ها هستند به دنبال کار می روند و چیزی گیرشان نمی آید

ما اگر واقعاً موحّدیم نباید اسلامی حرف بزنیم و قارونی فکر کنیم

آنکه می گوید من خودم 40 سال درس خواندم و مجتهد شدم، این اسلامی حرف می زند ولی قارونی فکر می کند.

او هم می گفت إِنَّما أوتیتُهُ عَلی عِلمٍ عِندی(2)، من خودم زحمت کشیدم پیدا کردم.

همین که دهن باز کردیم گفتیم من خودم 40 سال زحمت کشیدم به اینجا رسیدم این فکر، فکر قارونی است؛ این مرضی خدا نیست.

اگر گفتیم خدا را شکر که این فیض را به ما عطا کرده است، این فکر موحّدانه است.

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی، رادیو قرآن، برنامه سروش هدایت، 1394/6/17

------------

پی نوشت:

1.     سوره مبارکه کهف/ آیه 34 

2.     سوره مبارکه قصص/ آیه 78 

ما اگر ندانیم معیار ارزشی چیست وقتی که دیگران وضع مالی شان خوب است و وضع مالی ما خوب نیست خیال می کنیم داریم تحّمل می کنیم، حلم می ورزیم و صبر می کنیم.

این نیرو را بیجا صرف می کنیم، یعنی این قدرت تحمّل را درباره هیچی داریم صرف می کنیم.

اسلام به ما می گوید این یک چیز مهمی نیست که تو الان برای آن غصّه بخوری!

الان یک کسی که حکیم است و فقیه است و ... او دیگر غصه نمی خورد که فلان کس گل زده یا نزده؛ کل دنیا وضعش همین است، ما بیاییم غصه بخوریم که چرا نداریم؟!

فرمود این سرمایه را نگه دار ... این سرمایه را برای او صرف بکن؛ حالا فلان کس بیشتر دارد، فلان کس کمتر دارد، یک باری دارد می برد؛ این معیار ارزش نیست.

حکما معتقدند هیچ درختی ترقّی نمی کند چون اینکه بالا آمده فرع اوست، دم اوست، دهن درخت، سر درخت، چشم درخت، گوش درخت، مغز درخت داخل لجن است.

گفته اند سرمایه دار برجساز یا اتومبیل خوب تهیه کننده و مانند آن یک حیات گیاهی دارد. این دمش بالا آمده و سرش داخل لجن است. تمام فکرش این است که از خاک دربیاورد، روی خاک بچیند و خاک بر سر برود؛ همین!

ما حالا غصّه بخوریم که دیگری دارد و ما نداریم؟!

این حلم را، این بردباری را، این سرمایه را بیجا صرف کردن است.

تمام تلاش این بخش های قرآن کریم برای این است که برای چی داری غصّه می خوری؟ برای چی داری رنج می بری؟ ...

اگر معیار ارزش مشخص شد انسان نمی گوید من صبر کردم

یک وقت تا وضع مالی اش خوب نیست می گوید «فلک به مردم نادان دهد زمام مراد، تو اهل دانش و فضلی»!

خیر! اینجور نیست! غصّه برای چیزی دیگری است! رنج و حلم و صبر و بردباری برای چیز دیگر است.

هم تعلیل قرآنی هم تمثیل قرآنی برای تبیین معیار ارزش است.

وقتی اینچنین شد آدم این سرمایه حلم و صبر و بردباری را نگه می دارد برای مطالب دیگر، نه برای این! نه اینکه اینجا غصّه بخورد و بعد بگوید ما باید صبر بکنیم. نخیر! جای صبر نیست!

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی، رادیو قرآن، برنامه سروش هدایت، 1394/6/17

اینچنین نیست که هر چه در برابر حکم خدا شد ممکن است جاهلیّت باشد یا نباشد.

هر چه در برابر حکم خدا شد جاهلیّت است؛ خواه جاهلیّت کهن، خواه جاهلیّت مدرن.

اَفَحُکْمَ الجاهِلیَّةِ یَبغونَ؟

هر چه حکم اله نشد می شود جاهلیّت؛ خواه جاهلّیت این قرن، خواه جاهلّیت قرون گذشته.

منتهی شکل جاهلّیت ها متفاوت است.

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی، رادیو معارف، برنامه بر کرانه نور، 1394/6/21

به ما گفته اند هر روستایی می خواهی بروی، هر شهری می خواهی بروی اول ببین یک روحانی بفهم آنجا هست یا نه؛ اگر نیست، نرو! چون دینت در خطر است.

بالاخره یک علامه عسگری، یک علامه طباطبایی، یک علامه شرف الدّین ... باید باشد که فهل میدان باشد بگوید سحر چیست، معجزه چیست، وهابیت چه می گوید، اهل بیت چه می گوید، بهاییت چه می گوید، قرآن چه می گوید...

این که می فرماید روز قیامت از جهنمی ها می پرسند أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ، نه یعنی مگر علی و اولاد علی(علیهم السلام) نیامد.

مگر فلان روحانی به شما نگفت؟ مگر فلان امام جماعت نگفت؟ مگر فلان سخنران حسینیه نگفت؟ البته آن روحانی هم حرف پیامبر و امام را می زند.

مگر برای تک تک افراد موسی و هارون می رود؟ آن زمان هم که جمعیت کم بود انبیاء در خانه تک تک افراد نمی رفتند.

برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی، رادیو معارف(تفسیر آیات 10 تا 21 سوره شعرا)، برنامه بر کرانه نور، 1394/6/17

پخش و دریافت فایل صوتی