272
انسان تا نفس می‌کشد امیدوار است، برای اینکه مسلّح است، اگر این سلاح را از دست داد، دیگر سوء عاقبت در انتظار اوست، اگر این سلاح را از دست ندهد، امید به نجات او هست.
سلاح او همین است که در دعای کمیل آمده: «وَ سِلاحَهُ البُکَاء».
این ناله و ضجّه، بهترین سرمایه انسان در برابر خدای سبحان است.
با دعا خیلی از مسائل حل می‌شود، همان طوری که فلج ظاهری از برکت درمان شده، فلج عقل عملی هم با این درمان می‌شود.
فُضیل عیاض و مانند او کم نبودند، این همه بت پرست های صدر اسلام بودند که از آنها اباذر و مقداد درآمده، اینها سابقه بت پرستی داشتند.
پس می‌شود یک انسان بت پرستی که بدترین سیئه را دارد، در اثر راهنمایی انبیای الهی به هوش بیاید و راه را بیابد.
گریه، ناله و دعا سهم تعیین کننده را دارد
درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/ جلسه 29 تفسیر سوره مبارکه «زمر»، آیات 30 الی 37
کلمات کلیدی:
