239

پرسش: استاد ببخشید! قرآن بارها از نعمات بهشتی صحبت کرده؛ منتها اشتغال بهشتیان در بهشت به چیست؟

پاسخ: آنها به یاد حق و حضور الهی و اذکار الهی مشغول هستند.

ما اگر بتوانیم بین ثبات و سکون فرق بگذاریم خیلی از این سؤال ها حل می شود، این یک مشکل جدی برای همه ما که به هر حال آدم می رود آنجا یک میلیون سال بخورد و بخوابد که چه؟ این که نیست.

چون می دانید این بحث ها در حوزه اصلاً مطرح نمی شود که در بهشت آدم چطور می شود؛ حالا ممکن است ده سال، بیست سال بگذرد؛ گاهی چنین سؤال مطرح شود که آدم می رود آنجا چه کار می خواهد بکند؟ مدام بخورد؟ خواب هم که نیست ...

ما تا بین ثبات و سکون فرقی نگذاریم، همیشه با این غُدّه رو به رو هستیم، چه ما بخواهیم چه نخواهیم این سؤال در درون ما هست که آنجا برویم چه کنیم؟

خسته می شود آدم یک میلیون سال یک جا برود، یک میلیون سال نیست، یک میلیارد سال نیست، هزار میلیارد سال نیست، آن جا چه کنیم؟

بعضی از این مؤمنینی که جدّی هم متدیّن هستند، سؤال آن ها همین است که ما آن جا رفتیم چه کنیم؟ کار ما آنجا چیست؟ ...

الآن می شود ثابت کرد که عمر زمین چقدر است، عمر منظومه شمسی چقدر است، عمر راه شیری چقدر است، بالاخره این ها مادی هستند، عمر دارند، روزی هم بساط آنها جمع می شود.

اما اگر از ما سؤال کنند دو دو تا چهار تا چند سال دارد؟ می گوییم این ثابت است، ساکن نیست؛ آنکه ساکن است خسته می شود، اما آنکه ثابت است که خسته نمی شود.

شما بگویید علم چند سالش است؟ هر معلولی علّت دارد، چند سال است؟ این سال و ماه برنمی دارد، نه متزمّن است نه متمکّن؛ روح به نشئه ای می رسد که ثابت می شود.

تعبیر نمکین «دار القرار» همین است؛ انسان آرام می شود، ثابت می شود، نه ساکن بشود.

وقتی ما فرق گذاشتیم بین ثبات و سکون، اصلاً این سؤال به ذهن ما نمی آید، این غدّه رفع می شود و درمان می شود.

ثابت خسته نمی شود، ساکن است که خسته می شود ... بالاخره ما هستیم و اعتقاد به آنچه ائمه فرمودند.

بسیاری از اسرار عالم است که چون بحث نشده برای ما روشن نیست؛ ما وظیفه داریم بگوییم آنچه قرآن و اهل بیت گفتند حق است و ما به آن ها ایمان داریم.

درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 19 الی 22