236

خدا به دو نحو حرف می زند: یک نحو حرف آفرینش زمان و زمین و آسمان و مانند آن است، یک نحوه حرف هم به عنوان آیات قرآنی است، همه کلمات الهی هستند.

بر اساس فلسفه الهی و توحید الهی چیزی در جهان نیست مگر حرف خدا که یا حرف تکوینی است یا حرف تشریعی.

فعل خدا یا تشریع است که دستور می دهد که فلان کار را انجام بدهید، فلان کار واجب است، فلان کار حرام است.

یا آسمان و زمین را خلق می کند؛ بحث درباره فعل خدا فرض ندارد که دینی نباشد؛ هرچه در عالم هست، اگر کسی بخواهد موجودی از موجودات نظام آفرینش را بفهمد، این علم، علم دینی است، حالا عالِم یا کافر است یا غیرکافر.

مثل اینکه درباره قرآن کسی حرف می زند، این علم، علم دینی است ولو عالِم کافر باشد.

یک مسیحی «صوت العدالة» می نویسد، این حرف، حرف شیعه است ولو نویسنده آن غیرشیعه باشد.

علی شناسی تشیّع است ولو آن عالِم، کافر یا مسیحی یا یهودی باشد.

عالِم یعنی عالِم، علم یعنی علم؛ علم دینی است یا نه؟ تمام حرفش را معلوم تعیین می کند نه عالِم.

درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 11 الی 18

مطلب مرتبط قبلی:

بررسی فعل خدا، علم دینی نیست؟