این بارها به عرضتان رسید که انسان زاد و توشه که می‌خواهد برای اینکه به مقصد و منزل برسد.
این «تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَی»، این عبادات، این اعمال، اینها برای آن است که ما را به مقصد برساند.
اما وقتی به مقصد رسیدیم با مقصود چه کار بکنیم؟ با او چگونه برخورد کنیم؟ او به ما چه می‌دهد؟
آن دیگر با این اعمال عبادی حل نمی‌شود، آن با اعتقادات حل می‌شود، آن با شهود حل می‌شود، آن با معارف حل می‌شود.
فراز پایانی درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره فاطر، آیات 12 الی 17
کلمات کلیدی:
