226
علم از آن جهت که علم است نور است؛ یعنی علم به فعل خدا، به نظام و به آنچه در تاریخ واقعیت دارد، چه در زمین و آسمان باشد، چه مربوط به دنیا و آخرت باشد، هر چه که در جهان واقعیت دارد و فعل خداست، علم و نور است، چون چراغ است.
حالا گاهی عالِم که این چراغ به دست اوست، این چراغ را به دست میگیرد که راه دیگران را ببندد و مردم را به چاه هدایت کند، این میشود علم غیر نافع.
یک وقت است که این چراغ دست اوست، تا خودش این راه را ببیند، نه بیراهه برود، نه راه کسی را ببندد، این میشود علم نافع.
علم از آن جهت که علم است؛ یعنی علم به واقعیت و حقیقت خارج که یقیناً حق است، یقیناً نور است و دینی است.
بله عالم، گاهی کافر است، گاهی غیر کافر.
اگر کسی کافر باشد و قرآنشناسی را رشته خود قرار بدهد - چه اینکه کم نیستند از کفّاری که در خارج حوزه اسلامی به سر میبرند و درباره قرآن مطالعاتی دارند، قرآن پژوه هستند- علم اینها دینی است ... علم غیر دینی فرض ندارد؛ یعنی انسان بخواهد فعل خدا را بررسی کند، این یقیناً دینی است؛ حالا یا معتقد است که میشود مسلمان یا معتقد نیست میشود کافر.
مطلب دیگر این است که اگر علم، به فعل خدا تعلّق نگیرد، به فعل بشر تعلّق بگیرد (مثل کارگردان های سینما یا سحر و شعبده و جادوگران و بازیگران) که علم آنها، به فعل انسان تعلّق میگیرد که چه کار کنیم تا اوضاع را به هم بزنیم! چه کار کنیم که نقشِ ما بگیرد! این علم به فعل انسان تعلّق میگیرد، نه به فعل «الله»، این علم میتواند دینی باشد، میتواند غیر دینی، وگرنه علم حقیقی که به فعل الهی تعلق میگیرد، یعنی به چیزی که در جهان خارج موجود است، این یقیناً دینی است.
درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 11 الی 18
مطالب مرتبط قبلی:
1. بررسی فعل خدا، علم دینی نیست؟
2. آیا دوچرخه سواری اسلامی داریم؟!
4. علم دینی و سینمای دینی کدام است؟
6. علم غیر دینی محال است و محال است و محال!
7. علم غیر دینی در عالَم، مستحیل است
8. ادعای صلح پس از کشتار میلیونی جنگ های جهانی!
9. علم غیر دینی در عالَم محال است.
کلمات کلیدی: