سرّ اینکه موعظه تکرارپذیر است و خسته‌کننده نیست و مطلب علمی خسته‌کننده است چیست؟
مطلب علمی برای این است که آدم یک مطلب را عالِم بشود؛ خب عالِم شد، شد دیگر!
شما روزی که تدریس کردید همان مطلب را روز دوم برای شنونده‌هایتان بگویید می‌بینید اینها احساس خستگی می‌کنند.
اما مطلب موعظه؛ شما مجالس وعظ می‌روید یا خودتان یا دیگران وعظ می‌کنند، انسان یک موعظه را ده جا هم بشنود باز حاضر است بشنود.
موعظه تکرارپذیر است؛ چرا؟ برای اینکه آن فشار، آن آسیب تکرارپذیر است؛ هر روز هر لحظه دارد یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ? مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ.
خب این موعظه دارد آن را مرهم می‌گذارد دیگر؛ این وسوسه یک نیش است دیگر؛ خب آن هم مرهمی است.
لذا انسان در تمام این روضه‌خوانی ها می‌رود، در تمام این مجالس می‌رود، نام اهل بیت هست، این تکرارپذیر است؛ موعظه، دستور تقوا تکرارپذیر است، برای اینکه از آن طرف دارد نیش می‌خورد، از این طرف یک مرهم لازم است دیگر...
وجود مبارک حضرت امیر هر شب بعد از نماز عشاء وقتی نمازگزارها می‌خواستند بروند این جمله را می‌فرمود: آقایان! بارهایتان را ببندید! «تَجهّزوا رَحِمَکم الله»
این «تجهّزوا» را هر شب بعد از نماز عشاء می‌فرمود؛ «تَجهّزوا رَحِمَکم الله» برای اینکه این مشکل را حل می‌کند.
برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/ آیات 1 تا6 سوره نمل/ رادیو معارف/برنامه بر کرانه نور، 1394/8/18
کلمات کلیدی:
