تلخ‌ترین جمله‌ای که در مصیبت صدیقه کبراست همین جمله است.
حضرت بعد از اینکه استدلال کرد این فدک نِحله است، از آنِ ماست و حضرت در زمان حیات به ما دادند، تو از ذوالید بیّنه می‌خواهی؟ این در دست ماست، تو از ما دلیل می‌خواهی؟
این بیّنه را باید از منکر بخواهی نه از کسی که ذوالید است!
بالأخره مسأله نِحله قبول نشد، مسئله ارث قبول نشد، آن حرف جگرگداز را حضرت زد فرمود: «أم تقولون» این بدتر از آن در به پهلو زدن است، فرمود: «أم تقولون أهل الملّتین لا یَتوارثان؟»(1) مگر ما را مسلمان نمی‌دانی؟ چه دلیل داری که ارث ما را نمی‌دهی؟ «ترث أباک و لا أرث أبی؟»(2)
آخر چه دلیل دارد نِحله که امر مسلّم است آن را قبول نکردید؟ ما که ذوالید هستیم از ما دلیل خواستید، مگر کسی از ذوالید دلیل می‌خواهد؟
حالا اینها گذشت بالأخره من ارثم را می‌خواهم؛ ارث نبود! او زمات حیاتش مِلک طلق من کرد حالا نشد، ارث «ترث أباک و لا أرث أبی» یعنی تو تفسیر قرآن را از ما بهتر بلدی؟
یعنی در آیه قرآن چیزی هست که ما نمی‌دانیم؟
اینها که نیست مگر اینکه ـ معاذ الله ـ این حرف را بزنی! بله آن حکم حق است که کافر از مسلمان ارث نمی‌برد، همه هم این حرف را قبول داریم، مگر اینکه تو در دین ما شک کنی!!!
هر وقت ما به این جمله حضرت می‌رسیم این خیلی برای ما دردناک‌تر از آن مسأله در و پهلو بوده «أم تقولون أهل ملّتین لا یتوارثان»
به هر تقدیر به برکت آن حضرت ـ ان‌شاءالله ـ این نظام محفوظ بماند.
پی نوشت ها:
1- دلائل الامامة، ص35
2- دلائل الامامة، ص34
برگرفته از درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره احزاب، آیات 6 الی 8/ رادیو معارف/برنامه بر کرانه نور، 1395/2/22
کلمات کلیدی:
